• MvR nimmt an der Hochzeit seines Kriegskameraden Fritz Prestien teil. MvR ist 5. von links. (picture source: The Illustrated Red Baron - The life and times of Manfred von Richthofen - Peter Kilduff -Cassel & Co - 2000)

Mijn huwelijk

Event ID: 632

Categorieën:

Verplaatsingen
Duits
Ein Heldenleben, Ullstein & Co, 1920

18 oktober 1917

50.86647119542234, 10.556957288949208
auf Schloss Rheinhardsbrunn/ Thüringen
Reinhardsbrunn

Source ID: 55

Ein Heldenleben, Ullstein & Co, 1920 p. 154

“Fritze Prestien, een oude vlieger, trouwde. Ik was uitgenodigd voor de bruiloft. Deze vond plaats bij de schoonouders, die aan het hof van de hertog van Koburg-Gotha wonen. De hertog had zijn jachtslot Reinhardsbrunn ter beschikking gesteld. Het feest was erg leuk, vooral voor een oorlogsbruiloft. Ik heb daar zelf een paar leuke dagen doorgebracht en ben daarna naar het Continental gegaan om de rest van mijn vakantie in Berlijn door te brengen. De portier ontvangt me glimlachend met een felicitatie. Op mijn verschillende vragen wat de reden voor de felicitatie is, kijkt hij me verbaasd aan, glimlacht vriendelijk en zegt: “Met uw huwelijk!” Ik bevond me net in het gezelschap van een paar vrolijke mensen. Er was een groot gejoel. Ik werd rood en legde hem uit dat ik niet getrouwd was, zelfs niet verloofd. De portier keek me een beetje wantrouwend aan. Voor mij was de zaak afgehandeld. Ik dacht er niet meer aan, maar toen ik in een restaurant kwam waar ik vaak eet, gebeurde hetzelfde. De gastheer doet zijn uiterste best om vriendelijk te zijn. Maar ik vraag me af waarom en hoe hij daarop komt. Hij pakt de “Deutsche Tageszeitung” en daar staat het dik en vet gedrukt. Plaats delict, getuigen, allerlei gasten worden genoemd bij een bruiloft waar ik weliswaar bij was, maar niet ik was de dupe, maar Fritze Prestien. De “Gothaische Zeitung” had mijn naam gewoon verward met die van mijn vriend en zo werd ik in alle kranten als echtgenoot afgedrukt. De liftbediende in het Continental hield me de “B.Z.” onder mijn neus, lachte spottend en zei: “Wilt u het nog steeds ontkennen, heer Rittmeister?” Mijn eigen familieleden stuurden me talloze telegrammen. Ik kreeg nog wekenlang brieven met de grappige inhoud, maar helaas geen huwelijkscadeaus, die ik natuurlijk dankbaar in ontvangst zou hebben genomen en voor het geval dat, zou hebben bewaard. Mijn vader was net in het veld, waarna ook hij van alle kanten de hartelijkste felicitaties kreeg. Ik had hem al lang niet meer gezien. Ik schrijf hem nooit. Omdat het nu overal zwart op wit te lezen was en de feiten zo nauwkeurig werden beschreven, begon mijn vader het langzaam zelf te geloven en ontkende hij het uiteindelijk niet meer. Later zei hij, toen ik hem uitlachte: “De moderne tijd brengt van alles met zich mee, waarom zou zoiets niet eens voor de verandering kunnen? Vaders worden immers maar zelden om hun mening gevraagd.” Maar uiteindelijk was hij het er helemaal mee eens dat ik niet in het huwelijk was getreden, want ook hij was ervan overtuigd dat het toch nog wat te vroeg zou zijn geweest. Zelf zou ik me heel goed kunnen voorstellen dat ik tot mijn gelukkige einde als vrolijke vrijgezel van het leven zou genieten.

De belangstelling van jonge meisjes voor mij is sindsdien zichtbaar afgenomen. Dat blijkt uit de brieven.”

Comments (0)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top