Gedachten in de dugout

    Event ID: 585

    Categorieën:

    MvR correspondentie
    Duits
    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1933, Eingeleitet und ergänzt von Bolko Freiherr von Richthofen, mit einem Vorwort von Generalfeldmarschall Hermann Göring, Verlag Ullstein & Co, Berlin

    26 augustus 1917

    between 26 August and 3 September (source: Inside the victories of Manfred von Richthofen - Volume 2, James F. Miller, Aeronaut Books, 2016)
    50.816141687498735, 3.2403333562695864
    Markebeke

    Source ID: 22

    Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1933, Eingeleitet und ergänzt von Bolko Freiherr von Richthofen, mit einem Vorwort von Generalfeldmarschall Hermann Göring, Verlag Ullstein & Co, Berlin p. 203

    “In mijn schuilplaats hangt aan het plafond een lamp die ik heb laten maken van een vliegtuigmotor. Die komt uit een vliegtuig dat ik heb neergeschoten. Ik heb lampen in de cilinders gemonteerd en als ik ’s nachts wakker lig en het licht laat branden, ziet deze kroonluchter aan het plafond er fantastisch en griezelig genoeg uit. Als ik zo lig, denk ik aan veel dingen. Ik schrijf het op, zonder te weten of iemand anders dan mijn naaste familieleden dit ooit zal lezen. Ik speel met het idee om een vervolg te schrijven op “De rode gevechtsvlieger”, en wel om een heel specifieke reden. Nu is de strijd die zich op alle fronten afspeelt, verdomd ernstig geworden, er is niets meer over van die ‘frisse, vrolijke oorlog’, zoals onze activiteiten in het begin werden genoemd. Nu moeten we ons overal wanhopig verdedigen om te voorkomen dat de vijanden ons land binnenvallen. Ik heb nu het sombere gevoel dat de “Rote Kampfflieger” de mensen een heel andere Richthofen laat zien dan ikzelf ben. Als ik het boek lees, grijns ik zelfschijnend naar mezelf. Nu voel ik me helemaal niet meer brutaal. Niet omdat ik me voorstel hoe het zou zijn als de dood me op een dag achtervolgt, zeker niet, hoewel ik er vaak genoeg aan herinnerd word dat dat ooit kan gebeuren. Van de hoogste instanties heb ik te horen gekregen dat ik nu moet stoppen met zelf vliegen, omdat het me op een dag toch zal overkomen. Maar ik zou me erg ellendig voelen als ik nu, beladen met roem en onderscheidingen, als gepensioneerde mijn waardigheid zou behouden om mijn kostbare leven voor de natie te behouden, terwijl elke arme kerel in de loopgraaf, die net als ik zijn plicht doet, volhardt.

    Na elk luchtgevecht voel ik me ellendig, maar dat komt waarschijnlijk door de nawerkingen van mijn hoofdwond. Als ik weer voet op het vliegveld heb gezet, ga ik zo snel mogelijk naar mijn huis, wil ik niemand zien en niets horen. Ik denk dat het echt zo is, het is niet zoals de mensen thuis zich dat voorstellen, met gejuich en geschreeuw, het is allemaal veel serieuzer, veel grimmiger.”

    Comments (0)

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Back To Top