Analyse van 21 april 1918 uit 1938
Event ID: 680
Categorieën:
21 april 1918
Source ID: 58
“Het stond nu vast dat hij niet meer onder de levenden was, maar was binnengegaan in het stille grote rijk van de frontsoldaten die hun leven gaven voor hun vaderland.
Maar hoe was het gebeurd?
Het bericht van luitenant Fabian bleek niet helemaal juist te zijn. De baron was al in de lucht dodelijk geraakt en het vliegtuig was dus bij de landing zwaar beschadigd. Dit werd later onomstotelijk bewezen door foto’s.
Tijdens de oorlog was het niet mogelijk om zijn dood volledig op te helderen. De laatste commandant van het jachteskader Frhr. von Richthofen, de toenmalige luitenant Göring, nu rijksmaarschalk en opperbevelhebber van de luchtmacht, heeft niet opgegeven met het zoeken naar de ware oorzaak van de dodelijke crash. Hij nam contact op met talrijke Engelse gevechtspiloten, die er vast van overtuigd waren dat kapitein A. Roy Brown tijdens het luchtgevecht het dodelijke schot had gelost. Maar na zorgvuldig verder onderzoek kon deze conclusie niet langer worden gehandhaafd. Het geschil tussen de luchtmacht en de grondafweer, dat tijdens de oorlog zo vaak opkwam, moest na uitvoerige brieven uit Engeland, Canada en Australië opnieuw worden onderzocht. Na twee decennia heeft strikt wetenschappelijk onderzoek nu in het voordeel van de grondafweer beslist. Rittmeister Frhr. von Richthofen sneuvelde ongeslagen na 80 bevochten luchtzeges.
De kaart hiernaast toont het gevechtsgebied waar Richthofens laatste vlucht zijn tragische einde vond.
Richthofen achtervolgde twee vluchtende tegenstanders en vloog met zijn machinegeweren op een hoogte van amper 300 meter over het front. Vlak achter het front kwam hij terecht in een scherpe grondafweer van machinegeweren, die door twee compagnieën werd afgevuurd en een kogelbarrière tussen de tegenstanders vormde, gericht op de achtervolger, die er dwars doorheen moest vliegen. Richthofen zag het gevaar en maakte een scherpe bocht om de kogelregen te ontwijken.
Het was te laat. Een schot van rechts in zijn hart maakte een einde aan het heldhaftige leven van de piloot.
Deze beschrijving is afkomstig van een artillerie-waarnemer van de 10e compagnie van het voetartillerieregiment 6, van schutters van de Engelse 24e MG-compagnie (nummer 2 op de plattegrond), van de Lewis-batterij (nummer 3 op de plattegrond), van kanonniers van de Australische 108e haubitsbatterij (nummer 5 op de kaart), door de 11e afdeling van de “F”-luchtafweerbatterij (Royal Garrison Artillery), die langs de weg Bray-Corbie stond, volledig onafhankelijk van elkaar bevestigd.
Andere piloten waren op dat moment niet boven dit deel van het gevechtsgebied.
Enkele dagen na de crash van Richthofen kwam een gevluchte Canadese piloot met zijn eskadercommandant naar de crashlocatie. Ze bedankten voor de hulp die de grondafweer hen had geboden, want ze waren weerloos tegen hun achtervolger door storingen in hun machinegeweren.
Dat is de historische waarheid, die door geen enkele partij meer kan worden aangevochten.
Richthofen sneuvelde terwijl hij vocht voor een nieuwe overwinning, ongeslagen in zijn element, waarin hij zo vaak zijn leven had ingezet voor zijn op de grond vechtende kameraden. Zij waren getuige van zijn laatste vlucht naar de eeuwigheid.”
Comments (0)