23 april 1918
Source ID: 55
“Oorlogscorrespondent Scheuermann schrijft in de ”Tägliche Rundschau”:
Bij het gevechtseskader Richthofen, 23 april
Richthofen was op zondagochtend met vier vliegtuigen van zijn eskader opgestegen voor een vijandelijke vlucht. Twee daarvan waren bemand met ervaren gevechtspiloten, luitenant Wolff en sergeant-majoor Scholtz. In de twee andere vliegtuigen vlogen Oberleutnant Karjus, die zich, nadat hij ondanks het verlies van zijn rechterhand in 1914 jarenlang als uitstekend waarnemer had onderscheiden, begon over te stappen naar de gevechtsluchtvaart, en luitenant von Richthofen, een jonge neef van de Rittmeister. In de buurt van Hamel raakten luitenant Wolff en eerste luitenant Karjus verwikkeld in een gevecht met zeven Engelse Sopwith-Camels. Deze werden te hulp geschoten door nog eens zeven Sopwith-Camels, terwijl tegelijkertijd een Duitse Albatros-squadron vanuit Sailly-le-Sec aanviel. Een deel van de Engelsen ontweek de Albatrossen, die hen achtervolgden. Wolff en Karjus raakten verwikkeld in een luchtgevecht met drie tot vier Sopwith Camels, toen plotseling Richthofens rode vliegtuig voorbijschoot en een van de vijanden in een steile duikvlucht naar de grond drukte. Ondertussen schoot luitenant Wolff een van de overige tegenstanders, zijn negende, in brand. Toen hij hem nakijkend zag, zag hij nog hoe Richthofen zijn tegenstander, laag bij de grond, naar het westen, richting de Somme, achtervolgde. Het volgende moment raakte luitenant Wolff verwikkeld in een duel met een zeer behendige tegenstander. Na meerdere schoten te hebben gewisseld, had deze waarschijnlijk een laadstoring en ook een aantal treffers in het toestel, zodat hij zich terugtrok. Toen constateerde hij met opluchting dat Richthofens toestel in de richting van Hamel was verdwenen.
Op de terugweg moest hij samen met andere Duitse piloten een Engels eskader achtervolgen dat ze tegenkwamen. Toen ze in hun thuishaven aankwamen, waren er al een aantal overeenstemmende waarnemingen vanuit vliegtuigen en van artillerie-waarnemers gemeld, waaruit bleek dat Richthofen zijn tegenstander, die hij tegen zijn gewoonte in bij een scherpe oostenwind ongeveer acht kilometer achter de vijandelijke linies had achtervolgd, had neergeschoten en dat hij vervolgens had geprobeerd zijn toestel weer op hoogte te brengen. Maar deze was onmiddellijk weer gekanteld als gevolg van een beschadiging van het stuur of een motorstoring, en Richthofen had het toestel onbeschadigd op vijandelijk grondgebied neergezet in een soepele, zij het steile glijvlucht. Algemeen werd aangenomen dat de Siegfried van de lucht ongedeerd in Engelse gevangenschap was geraakt, want een gewonde zou het zware driemotorige vliegtuig niet zo veilig hebben kunnen landen. Pas het vijandelijke radiobericht bracht het overal aan het front met grote opwinding ontvangen en niet geloofde nieuws van de dood van de held. Ondertussen gaat het gerucht rond, zonder dat ik de bron noem, dat de Australiërs, in wiens divisiesectie het vliegtuig neerstortte, Richthofen zouden hebben gedood nadat hij zijn toestel had verlaten. De plaats waar zijn roemrijke leven ten einde kwam, bevindt zich ten noorden van Corbie op een vlakke heuvel in het gebied waar de Ancre uitmondt in de Somme. Richthofen had, zoals altijd bij zijn vluchten, zijn papieren meegenomen. Deze keer droeg hij, in tegenstelling tot zijn gewoonte, ook niet de Pour le mérite-orde, die hij anders onder zijn bontjas vastmaakte. Maar de vijand kende zijn driemaster, die hij sinds het begin van de grote slag weer helemaal rood had geverfd, zoals vroeger, en waarvan de verschijning bij onze infanterie en onze colonnes altijd luid gejuich veroorzaakte, terwijl het de vijand met schrik vervulde. De oude vader van de held heeft het nieuws waardig aanvaard en vanuit Vlaanderen, waar hij een plaatselijk commando bekleedde, aan het jachteskader dat de naam Richthofen voortzet, telegrafeerde dat hij wenste dat de geest van zijn zoon in zijn overlevende medestrijders levend zou blijven.ook niet de Pour le mérite-orde, die hij anders onder zijn bontjas vastmaakte. Maar de vijand kende zijn driemaster, die hij sinds het begin van de grote slag weer helemaal rood had geverfd, zoals vroeger, en waarvan de verschijning bij onze infanterie en onze colonnes altijd luid gejuich veroorzaakte, terwijl het de vijand met schrik vervulde. De oude vader van de held heeft het nieuws waardig aanvaard en vanuit Vlaanderen, waar hij een plaatselijk commando bekleedde, aan het jachteskader dat de naam Richthofen voortzet, telegrafeerde dat hij wenste dat de geest van zijn zoon in zijn overlevende medestrijders levend zou blijven.”
Comments (0)