“Langzaam maar zeker”
Event ID: 550
02 april 1918
Source ID: 43
“Terwijl die avond in de messrooms van de Staffel de overwinningen werden gevierd, bracht de ace de avond door in zijn eigen hut met lezen. Manfred had een zenuwbeheersing waardoor hij de na-trilling van zijn inspannende luchtwerk kon onderdrukken en zijn aandacht kon richten op goede romans of wetenschappelijke werken. Hij had een voorkeur voor aardrijkskunde en astronomie. De nieuwe onderscheiding van de leider was zowel een bron van trots als een gespreksonderwerp voor de zegevierende feestvierders die avond. De Flying Uhlan was de Duitse luchtheld bij uitstek en als zodanig hun idool. Lubbert, een van zijn nieuwe vliegers bij Staffel 11, wees erop dat het niet meer dan logisch zou zijn als Manfred, met al zijn inspannende werk en de eer die hij had verworven, geen plaats in zijn hart had voor vrienden en kameraadschap.
Hij verklaarde dat hij juist het tegenovergestelde had ervaren. Zijn leider was volgens hem zowel een vriendelijke meerdere als een loyale kameraad voor al zijn collega-officieren. Als hij vrij was, speelde hij hockey met hen of deed hij na het eten vaak mee aan een spelletje bridge. Lubbert had hem vragen gesteld en zijn zorgen met hem besproken, en hij had hem altijd sympathiek gevonden. Als leraar had hij snel het vertrouwen van zijn leerlingen gewonnen, maar in ruil daarvoor eiste hij ijver, enthousiasme en toewijding. Hij verloor zelden zijn geduld bij domme vragen en had altijd volledige controle over zijn humeur. Zijn strengheid was vooral gericht op de selectie van zijn piloten. Hij hield alle beginners nauwlettend in de gaten en als hij ervan overtuigd was dat de kandidaat moreel of technisch niet geschikt was om in zijn eskader te vechten, plaatste hij hem over naar een andere eenheid. Hij beoordeelde zijn piloten op hun capaciteiten en niet op basis van zijn persoonlijke voorkeuren of afkeer.
Niet alleen de officieren, maar ook de manschappen en monteurs van het squadron waren van mening dat deze eigenschappen van hun leider ervoor zorgden dat hij de koele, bekwame, denkende moordmachine werd die hij in een luchtgevecht was. Ze geloofden dat hij alle kwaliteiten had die een luchtjager nodig had: goed kunnen vliegen, goed kunnen schieten, alles zien, zijn zenuwen in bedwang houden en moedig zijn.
“Langzaam maar zeker” was het motto dat aan hem werd toegeschreven, en hij zou hebben gezegd: “Het is beter één vliegtuig minder neer te schieten dan zelf neergeschoten te worden, want dan kan men zijn land niet meer van dienst zijn.”
Comments (0)