De rode kleur

    Event ID: 647

    Categorieën:

    MvR correspondentie
    Duits
    Ein Heldenleben, Ullstein & Co, 1920

    07 mei 1917

    50.22803678981427, 8.61048946932352
    Homburg

    Source ID: 55

    Ein Heldenleben, Ullstein & Co, 1920 p. 205

    “Het was net bekend geworden dat de Engelsen een prijs op het hoofd van mijn broer hadden gezet. Elke piloot daar kende hem, want hij vloog toen nog alleen in een rood geverfd vliegtuig. Daarom was het al lang onze wens om alle vliegtuigen van onze eskader rood te laten schilderen, en we smeekten mijn broer om dat te doen, zodat hij niet zo opviel. Het verzoek werd ingewilligd, want ook wij hadden ons door vele neergeschoten vliegtuigen de rode kleur waardig getoond. De rode kleur betekende een zekere aanmatiging. Dat wist iedereen. Je viel ermee op. Daarom moest je wel iets presteren. Trots bekeken we uiteindelijk onze rode vogels. Het vliegtuig van mijn broer was knalrood. De rest van ons had nog enkele kenmerken in andere kleuren. Omdat je elkaar in de lucht niet in het gezicht kunt zien, hadden we deze kleuren als herkenningsteken gekozen. Schäfer had bijvoorbeeld de hoogteroer, zijroer en een deel van de achterste romp zwart, Allmenröder hetzelfde in wit, Wolff groen en ik geel. Als gele dragonder was dat voor mij de voor de hand liggende kleur. Zo had iedereen een andere kleur. In de lucht zag het hele toestel er dan zowel vanaf de grond als vanuit de lucht van de vijand rood uit, omdat slechts kleine andere delen in een andere kleur waren geverfd. Wie de verdedigingsstrijd bij Arras heeft meegemaakt, zal de rode vogels en hun werk wel genoeg hebben gezien. Nu zal menigeen zich afvragen: hoe komt het dat ritmeester Richthofen er überhaupt op komt om zijn vliegtuig rood te schilderen? De Fransen noemden dit in een artikel kinderachtig. De reden moet elders worden gezocht. Toen Manfred bij de jachteskader Boelke zijn eerste successen begon te boeken, ergerde hij zich eraan dat de vijanden hem veel te vroeg zagen tijdens luchtgevechten. Hij probeerde zichzelf zo onzichtbaar mogelijk te maken door verschillende kleuren te gebruiken. Zo schilderde hij zichzelf onder andere in aardkleuren. Van bovenaf zou je deze kleur niet ontdekken als zo’n ding niet zou bewegen. Tot zijn verdriet moest Manfred constateren dat een kleur niets uithaalde. Er bestaat nu eenmaal geen camouflagehoed voor een piloot waarmee hij zichzelf onzichtbaar kan maken. Om dan in ieder geval in de lucht altijd door zijn kameraden als leidend vliegtuig te worden herkend, koos hij voor de felrode kleur. Later werd het rode vliegtuig ook bekend bij de Engelsen. Het kreeg namen als “Le petit rouge” en andere. Toen werd beweerd dat er een “Jeanne d’Arc” of een soortgelijke vrouw in zat. Vrienden en vijanden wisten wie er in het rode vliegtuig zat. Het wekte een onbeschrijfelijke enthousiasme bij onze troepen aan het front, minder bij de vijanden. Ik dacht aan de bekende vergelijking met het rode doek dat vroeger bij het stierenvechten voor de stier werd gehouden om hem op die manier tot een roekeloze aanval te provoceren. Maar de vergelijking klopt niet helemaal, want zodra de Engelsen de rode machine zagen, renden ze weg als schapen. Zo hoefde de rode machine in de Slag bij Arras alleen maar het front te naderen om de Engelsen onmiddellijk over hun eigen linies te zien vluchten.”

    Comments (0)

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Back To Top