Anekdotes uit de vakantie
Event ID: 651
18 mei 1917
Source ID: 55
“Lothar schrijft: Toen Manfred zijn vijftigste luchtzege behaalde, werd hij naar het hoofdkwartier geroepen. Hij schoot snel nog even zijn vijftigste en tweeënvijftigste neer tijdens een vlucht en vloog toen weg om zich op 2 mei te melden. Hij moest zich ook bij de keizerin melden. De keizerin was zo geïnteresseerd in de luchtvaart dat ze zelf op het vliegveld verscheen. Mijn broer droeg nu tijdens het vliegen het oude leren jack waarin hij al zijn luchtzeges had behaald. Meteen na de landing meldde hij zich bij de keizerin. Om het als het ware te rechtvaardigen dat hij zijn oude leren jas bij deze feestelijke gelegenheid had aangetrokken, vertelde hij dat hij daarmee zijn tweeënvijftig luchtzeges had behaald. De keizerin streelde de goede jas en zei: “De goede jas, tweeënvijftig luchtzeges heeft hij meegemaakt.”
Nadat Manfred zich had gemeld, reed hij naar Berlijn. Daar nam hij een koets om naar het hotel te gaan. Bij het uitstappen zei de koetsier: “Wel, heer Rittmeister, u kunt mij dat lerenjack ook wel schenken, ik zou het ’s nachts nog heel goed kunnen dragen.”
In Silezië gebruikte Manfred voor een vlucht een eenzitter uit Halberstadt. Zijn kameraden zeiden hem dat hij zich in zijn thuisland niet hoefde vast te gespen, maar mijn broer stond erop, omdat hij dat anders altijd doet. Halverwege tussen Schweidnitz en Breslau liet hij de stuurknuppel even los. Een normaal vliegtuig vliegt dan in dezelfde positie verder. Als er aan het front even niets te doen is, doe je dat soms, leg je je handen op de zijwand en bewonder je de omgeving. Dan vliegt het toestel als het ware vanzelf. Mijn broer had er niet aan gedacht dat hij in een heel vreemd vliegtuig vloog. Plotseling vloog hij in tegengestelde richting verder, namelijk op zijn rug. Hij hing alleen nog maar in de gordels, maar gelukkig had hij die omgedaan, anders was hij er zonder meer uitgevallen. Het vliegtuig was zo topzwaar dat het op het moment dat hij losliet naar voren kantelde en deze beweging voortzette totdat het met de wielen omhoog verder vloog. Gelukkig kreeg mijn broer het vliegtuig meteen weer in de juiste positie. Maar hij zei dat de schrik hem nog steeds in zijn ledematen zat toen hij al geland was.
Zijn olieverfschilderij wordt tentoongesteld in een expositie. Om het eens te bekijken, gaat hij de expositie binnen. Hij draagt weliswaar een uniform, maar heeft een cape om, zodat de Pour le mérite niet te zien is en hij nauwelijks bang hoeft te zijn herkend te worden. Bij zijn schilderij staat een man. Hij loopt naar hem toe en zegt: “Vindt u ook niet dat het schilderij een zekere gelijkenis met mij vertoont?” De man draait zich om, bekijkt mijn broer verbaasd van top tot teen en zegt: “Nou, dat hoeft u zich niet in te beelden.” In het verdere gesprek kwam de man tot het besef dat hij zich vergist had.”
Comments (0)