31 mei

(UTC+1)

Gebeurtenissen op deze dag in het leven van Manfred von Richthofen

Sorteer volgens

De eerste keer in de lucht!

Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien p.  

31 mei 1915
Morgens früh um sieben Uhr sollte ich zum erstenmal mitfliegen!
Flieger-Ersatzabteilung 7
Köln

“De eerste keer in de lucht! Ik zou voor het eerst vliegen om zeven uur ’s ochtends! Ik was in een enigszins begrijpelijke staat van opwinding, ik kon me er helemaal niets bij voorstellen. Iedereen aan wie ik het vroeg, vertelde me iets anders. s Avonds ging ik vroeger dan normaal naar bed zodat ik de volgende ochtend fris zou zijn voor het grote moment. We reden naar het vliegveld en ik zat voor het eerst in een vliegtuig. Ik had enorm last van de propellerwind. Ik kon niet communiceren met de piloot. Alles vloog van me weg. Als ik een papiertje tevoorschijn haalde, verdween het. Mijn helm gleed af, mijn sjaal ging af, mijn jas zat niet dicht genoeg, kortom, het was ellendig. Ik was nog niet eens klaar om op te stijgen toen de piloot het gas intrapte en het vliegtuig begon te rollen. Sneller en sneller, sneller en sneller. Ik hield me stevig vast. Plotseling hield het trillen op en vloog het vliegtuig de lucht in. De grond zoefde onder me weg. Er was me verteld waar ik heen moest vliegen, dat wil zeggen waar ik mijn gids heen moest sturen. We vlogen eerst een tijdje rechtdoor, toen draaide mijn gids om, dan weer om, [46]naar rechts, dan weer naar links, en ik was mijn oriëntatie boven mijn eigen vliegveld kwijt. Ik had geen idee meer waar ik was! Voorzichtig begon ik het gebied onder me te bekijken. De mensen waren klein, de huizen zagen eruit als iets uit een kinderbouwpakket, alles was zo schattig en sierlijk. Keulen lag op de achtergrond. De Dom van Keulen was speelgoed. Het was een subliem gevoel om boven alles te zweven. Wie zou me nu nog kwaad kunnen doen? Niemand! Het kon me niet schelen dat ik niet meer wist waar ik was en ik was erg verdrietig toen mijn piloot zei dat we nu moesten landen. Het liefst was ik meteen weer gaan vliegen. Er was geen sprake van dat ik ongemak zou hebben, zoals ik bijvoorbeeld op een luchtschommel zou hebben gehad. De beroemde Amerikaanse schommels vind ik trouwens walgelijk. Daarin voel je je onveilig, maar in een vliegtuig heb je een absoluut gevoel van veiligheid. Je zit heel stil in je stoel. Er is geen kans om duizelig te worden. Er is niemand die zich ooit duizelig heeft gevoeld in een vliegtuig. Maar het is verdomd spannend om zo door de lucht te suizen, vooral daarna, toen het weer naar beneden ging, het vliegtuig naar voren kantelde, de motor stopte met draaien en er plotseling een enorme kalmte intrad. Ik hield me weer stevig vast en dacht [47]natuurlijk: “Nu ga je neerstorten.” Maar het gebeurde allemaal zo natuurlijk en natuurlijk, inclusief de landing, het weer raken van de grond, en alles ging zo gemakkelijk dat er absoluut geen gevoel van angst was. Ik was dolblij en had de hele dag in het vliegtuig kunnen zitten. Ik telde de uren tot de volgende start.”

Testvlucht

Die Erinnerungen der Mutter des roten Kampffliegers Kunigunde Freifrau von Richthofen. Im Verlag Ullstein - Berlin, 1937. p. 113 

31 mei 1917
Militsch

“Op 31 mei kwamen enkele heren uit Wroclaw met het vliegtuig naar Schweidnitz om Manfred op te halen. Ze ontbeten met mij en gingen daarna naar het vliegtuig. Er wachtte een eenzitter op Manfred, een type dat hij niet kende. Voor het opstijgen vroeg een van de heren luchtig: “Wil je voor deze korte vlucht eerst je gordel vastmaken – dat doe ik nooit.” – Manfred zei: “Ik doe mijn gordel om voor elke overlandvlucht.” Hij deed de gordels om en maakte de gespen vast. Nu gebeurt dit onderweg: Manfred laat tijdelijk de hoogteroerbediening los, zoals hij vaak doet en moet doen met zijn vliegtuig. Het vliegt dan als het ware vanzelf verder. Maar nu kende hij deze eenzitter niet. Voordat hij een gedachte kan vormen, voelt hij zich rondgescheurd worden, voelt hij de klemmende druk van de riemen op zijn lichaam, ziet hij de aarde als een plaat onder zich. Met zijn handen en voeten vist hij naar de stuurknuppel – en met een paar grepen heeft hij het vliegtuig weer onder controle, in zijn normale positie. Wat was er gebeurd? – Terwijl zijn bloed weer naar zijn hart stroomde en zijn gedachten weer op orde kwamen, realiseerde hij zich wat er was gebeurd. Het topzware vliegtuig was naar voren gegaan op het moment dat hij de besturing losliet, totdat het met de wielen omhoog bleef vliegen. Op een hoogte van 3.000 meter hing Manfred tussen hemel en grond, slechts vastgehouden door het harnas. De winnaar van meer dan vijftig luchtduels werd bijna het slachtoffer van een vredige vlucht. De vlucht ging verder van Wroclaw naar Milicz, waar de gunst van de voorzienigheid zich opnieuw bewees. Bij het opstijgen voor de terugvlucht viel de motor uit. Er was een lange vertraging. Toen brak er plotseling een storm los die zich achter de wolken schuilhield; onweer, hagel en orkaan raasden samen en vormden een verschrikkelijk inferno. Wee de piloot die in deze ketel terechtkwam.”

Back To Top