Voorwoord (Italiaander)
Event ID: 612
Categorieën:
21 april 1938
Source ID: 54
“De jeugd kiest haar oorlogshelden naar eigen goeddunken, niet onder de legeraanvoerders en veldheren, voor wie zij zeker eerbiedige bewondering koestert, maar wier daden en prestaties zij pas later, op meer volwassen leeftijd, ten volle kan waarderen en in hun volle grootsheid kan erkennen. Het vurige enthousiasme van de jeugd richt zich op de directe en zichtbare daad. Niet een Scharnhorst en een Gneisenau, en ook niet de volkse vader Blücher zijn voor hen heldhaftige ervaringen; de afstand is te groot. Hun enthousiasme wordt aangewakkerd door de officieren van Schill, de wilde, roekeloze ruiters van Lükow en de jeugdige dichter en strijder Theodor Körner. En later, toen de wereldoorlog aan het begin van onze eeuw uitbrak, ontbrak het ook bij de jeugd niet aan eerbiedige bewondering voor een Hindenburg en een Ludendorff, die Tannenberg versloegen en een wereld van vijanden rondom in bedwang hielden; ook de leiders en admiraals die verse lauweren mee naar huis brachten uit de Slag bij Skagerrak, konden rekenen op hun trots en bewondering. Maar in hun hart droegen ze het stormlied waarmee de jonge regimenten ooit bij Langemarck doorbraken tegen de vlammenring van de vijand, en voor hen klonk de naam Weddigen hoger dan het gedonder van de zeeslag.
De jeugd raakte vooral in vuur en vlam door de daden van onze strijders in de lucht. De oorlog heeft hier een nieuwe wereld van strijd ontsloten. Hier onderscheidt het individu zich van de massa, hier werd de prestatie een directe individuele daad. Zoals de auteur van dit boek op een gegeven moment zegt: “Het vliegen is in de huidige tijd de levensvorm waarin het heroïsche het sterkst tot uiting komt.” Dit heroïsche voorbeeld heeft een enorme invloed gehad op de Duitse jeugd. Het wakkerde een hartstochtelijk verlangen aan. De namen van Bölcke en Immelmann waren bekend bij het hele volk, en vooral bij de jeugd. Er kwamen steeds nieuwe bij. De groep dappere mannen, wier successen met de dag groeiden, werd steeds groter. En de grootste onder hen, ooit een leerling van de onvergetelijke Bölcke, werd uiteindelijk de onovertroffen meester, leraar en expert: Manfred von Richthofen. Hij werd een voorbeeld van moed, vastberadenheid en onwankelbare zekerheid in zijn wil en prestaties. Zijn fysieke en mentale kracht nam nooit af, zelfs niet in de zwaarste weken van de oorlog. En toch waren het niet alleen deze echte soldatische deugden die de Duitse harten voor hem wonnen. Hij zou niet het ideaal en de lieveling van het volk zijn geworden als naast zijn roem niet ook een constante trouwe kameraadschap met iedereen die net als hij het soldatenuniform droeg, en een buitengewone bescheidenheid hadden gestaan. Want zijn hart bleef eenvoudig en zijn karakter bescheiden. Alleen deze hoge menselijke eigenschappen geven zijn daden en zijn persoon de hoogste wijding. Zo is de klank van de naam Manfred von Richthofen tegelijkertijd een waarschuwing en een wake-upcall. Moge dit boek, dat een levendig inzicht geeft in het leven van onze held, een gedenkteken zijn dat bij onze jeugd de vurige wil levend houdt om lichaam en leven in te zetten wanneer het vaderland roept. Met moed en kracht, net als hun grote voorbeeld Manfred von Richthofen, zal onze jeugd de vijand tegemoet treden als onverschrokken strijders, voor wie de woorden gelden die onze jonge, in de wereldoorlog gesneuvelde dichter Walter Flex ooit verwoordde:
De tanden op elkaar,
de harten verenigd,
en voorwaarts met hoera!
Thomsen
in oorlogstijd hoofd van de luchtmacht en chef van de generale staf van de luchtmacht.”
Comments (0)