Overwinning 15 – de rapporten van de Engelsen
Event ID: 773
Categorieën:
27 december 1916
Source ID: 32
ISBN: 9781473861220
“Hieronder volgt een lijst van de zes piloten van 29 die aan deze patrouille deelnamen en om 13.50 uur vanaf hun basis in Le Hameau zijn opgestegen:
Naam DH2 Tijd neergestort
Kapitein H. J. Payn 7849 15.35
Luitenant Dickson A2591 geland in Le Bellevue
Luitenant C. H. B. Readman 7855 14.30 uur – problemen met de bougie
Flight Sergeant J. T. B. McCudden 5985 16.15 uur
Luitenant A. Jennings 5957 16.15 uur
Luitenant G. R. T. Hill 7939 1520 – motorproblemen
Hoewel de Baron zijn tegenstander registreert als een tweezits FE, waren de enige FE-slachtoffers deze dag een toestel van het 11 Squadron – maar het gevecht vond plaats om 1115 uur – en, zoals reeds vermeld, een toestel van het 20 Squadron, dat door grondvuur werd geraakt, neerstortte in de buurt van Berthen, ten westen van de linies, en door de bemanning in brand werd gestoken. Berthen ligt landinwaarts van Calais, dus te ver naar het noorden, en het Squadron was gestationeerd in Clairmarais. Ik denk dat de Britse vertaling van Manfreds rapport gekleurd was door de overtuiging dat de ‘gitterrumpf’ waarnaar werd verwezen een FE moest zijn in plaats van een DH.2.
Verslag van kapitein Payn:
Omstreeks 14.40 uur, tijdens een offensieve patrouille tussen Neuville Vitasse en Ayette, zag ik op 8500 voet hoogte twee toestellen dicht bij elkaar vliegen boven Boiry St Rictrude. Ik dook op hen neer en schoot, en de rest van de patrouille volgde. Beide H.A. [Hostile Aircraft] werden neergehaald, één leek de controle te verliezen, maar raakte uit het zicht voordat hij de grond bereikte. Ze verschenen niet meer in de buurt van onze patrouille.
Later (omstreeks 15.00 uur) patrouilleerden zes Albatros-verkenners op 12.000 voet ten oosten van ons. Onze A.A.-batterijen vuurden vele waarschuwingsschoten af.
De patrouille bestond toen uit drie De Havillands en twee Nieuports. Ik vuurde verschillende schoten af op de H.A.-verkenningsvliegtuigen in de hoop ze naar ons niveau te krijgen, dat toen ongeveer 11.000 voet was.
Omstreeks 15.00 uur zag ik een Walfish-verkenningsvliegtuig op 9.000 voet hoogte naar het zuiden vliegen. Ik dook naar beneden en vuurde verschillende schoten af op een afstand van ongeveer 150 yard.
Toen we weer op 10.500 voet waren, dook de H.A., die een prachtige formatie aanhield, op de dichtstbijzijnde De Havilland. Eén H.A. verliet de formatie en viel aan, waarbij hij tijdens de duik enkele schoten afvuurde. Uiteindelijk vielen de zes verkenners aan en werden er veel schoten afgevuurd op een afstand van minder dan 50 meter. Ik zag slechts drie De Havillands en één Nieuport bij deze aanval. Eén De Havilland stortte neer in een linkse spin, gevolgd door de H.A. Scout. Ik dook achter de laatste aan en vuurde mijn resterende kogels op hem af, waarna hij de De Havilland verliet.
Omdat ik geen munitie meer had en de hoofdtank niet kon gebruiken, vuurde ik een groen licht [signaalvlam] af en keerde ik terug naar huis.
Verslag van tweede luitenant A. Jennings:
Zes HA’s patrouilleerden parallel aan ons op en neer en kwamen geleidelijk dichterbij. Omstreeks 15.00 uur begonnen ze duikvluchten op ons te maken en op lange afstand te schieten. Ik vuurde een paar schoten terug, waarna een van onze toestellen draaide terwijl we boven Adinfer Wood vlogen en naar het zuiden ging. De rest van de patrouille volgde. Twee H.A.’s doken op de voorste De Havilland. Ik dook op een van de H.A. en vuurde ongeveer 20 schoten af. Terwijl ik dit deed, verscheen er nog een 11.A. van rechts. Ik draaide ernaartoe en vuurde op zeer korte afstand. Ik kon de piloot duidelijk zien, toen kwamen twee H.A. achter me aan en een andere De Havilland joeg ze weg. Mijn motor viel uit en omdat ik dacht dat de benzineslang was doorgesneden, vloog ik naar de linies. Na ongeveer een minuut begon mijn motor weer te draaien. Ik draaide me om en zag een De Havilland die blijkbaar in een spin zat, met een H.A. achter zich aan. Ik daalde en de H.A. vloog weg. De De Havilland kreeg weer controle en toen verschenen er twee Nieuports en trok de H.A. zich terug.
Verslag van NIcCudden:
Ten oosten van Adinfer zag ik vijf H.A.’s. Lt Jennings viel een H.A. aan en een andere H.A. naderde van achteren. Ik vuurde ongeveer 15 schoten af en joeg hem weg. Hij draaide zich om en kwam op me af, al schietend. Ik opende het vuur op 100 meter afstand en na ongeveer acht schoten stopte mijn geweer vanwege een kruisvoeding. Omdat het vijandelijke toestel me van dichtbij aanviel, draaide ik me op mijn rug en dook verticaal, in een langzame spin, en zo bereikte ik onze linies weer. Op 800 voet boven Passeux liet de H.A. me met rust. Ik repareerde snel de storing en volgde de H.A. over de loopgraven op 2000 voet. Door zijn snelheid en klim haalde hij me in en voegde zich op ongeveer 5000 voet weer bij zijn patrouille. De vijandelijke patrouille trok zich vervolgens terug.
Het lijkt erop dat McCudden de aanval van Von Richthofen op Jennings had afgeslagen en kort daarna zag Jennings McCudden naar de grond duiken, gevolgd door de Baron. Deze laatste realiseerde zich ongetwijfeld dat hij zich dicht bij de frontlinie bevond en besloot snel terug te keren naar Duits gebied. Hij was zich er waarschijnlijk niet van bewust dat McCudden, die uit zijn duikvlucht was gekomen, hem probeerde te volgen. Het lijkt er ook op dat Von Richthofen, in de veronderstelling dat zijn tegenstander op het punt stond om op de grond te neerstorten, dit wishful thinking in zijn gevechtsrapport opnam. Toen de Jasta de waarnemers aan het front belde om te vragen of ze een gitterrumpf hadden zien neerstorten, en zij bevestigden dat dit het geval was, was de ‘bevestiging’ compleet. Als ze ook hadden gemeld dat het vijandelijke toestel een DH.2 was, zou von Richthofen dit in zijn rapport hebben vermeld in plaats van een FE.2, d.w.z. een eenzitter in plaats van een tweezitter. Er is natuurlijk geen antwoord op zijn bewering dat het toestel was verpletterd en dat het serienummer daarom onherkenbaar was. Aangezien het binnen de Britse linies zou zijn ‘gevallen’, zou hij niet weten hoe onherkenbaar het was.
In zijn boek Flying Fury schrijft McCudden:
Ik schoot nu op de dichtstbijzijnde Hun die achter Jennings aan zat, en deze Hun kwam meteen op me af, en we schoten allebei tegelijk, maar na ongeveer twintig schoten kreeg mijn geweer een ernstige dubbele voeding, die ik op dat moment niet kon verhelpen omdat ik nu midden tussen vijf D.I Albatroses zat, dus maakte ik een halve rol. Toen ik eruit kwam, hield ik het toestel een paar honderd meter verticaal en begon ik weer horizontaal te vliegen, toen ik ‘cack, cack, cack, cack’ vlak achter me hoorde. Ik maakte onmiddellijk weer een halve rol, maar de Hun bleef daar nog steeds, en dus bleef ik tijdens het halve rollen vooruitgaan in de richting van onze linies, want het gevecht was begonnen ten oosten van Adinfer Wood, dat we zo goed kenden van onze eerdere kleine plezieruitstapjes.
Ik bleef halve rollen maken en kwam op ongeveer 2000 voet boven de loopgraven, met de Hun nog steeds achter me aan, en de schurk dwong me naar 800 voet een mijl ten westen van de linies, waarna hij naar het oosten afsloeg en door onze luchtafweergeschut werd beschoten. Ik loste de storing snel op en keerde om de Hun te achtervolgen, maar tegen die tijd vloog de Hun veel hoger en voegde zich al snel bij zijn patrouille, die op ongeveer 5000 voet boven Rancourt op hem wachtte.”
Comments (0)