JG I-vergadering
Event ID: 413
Categorieën:
02 juli 1917
Source ID: 58
De baron leidt het eerste eskader dat het leger ooit heeft opgericht. Voorheen waren er alleen eskaders. Nu zijn er vier eskaders gegroepeerd. Ze zijn gestationeerd op het kasteel van Marckebeeke en in de onmiddellijke omgeving. Squadrons 11 en 4 bevinden zich in het kasteel zelf en in de kloostergebouwen. Richthofen bracht squadron 11 mee, hij was de leider ervan en het blijft zijn “vaste squadron”. Hij vliegt ermee, hij leeft ermee, hij dineert ermee en het zijn zijn oude kameraden, hij kent ze allemaal door en door. Gevechtssquadron 6 is bij Bisseghem, gevechtssquadron 10 bij Marcke.
Als de squadrons allemaal samen zijn op het vliegveld, staan er 12 vliegtuigen achter elke squadronleider. Er zijn slechts twee typen vliegtuigen, Albatros D 5 of Pfalz D 3. Het squadron ziet er erg kleurrijk uit. Het hoofdsquadron 11, waar Richthofen bij vliegt, heeft de vliegtuigen rood geschilderd, squadron 10 geel, squadron 6 heeft zwart-witte zebrastrepen en squadron 4 heeft een zwarte serpentijnlijn om de naturelkleurige romp.
Het doel van deze kleurrijkheid hoeft niet uitgebreid te worden uitgelegd: In de lucht kun je de squadrons uit elkaar houden. En omdat elke piloot ook een speciaal teken aan zijn toestel heeft bevestigd, is het mogelijk om meteen te weten wie er in dit of dat toestel zit.
Op de avond van 2 juli nodigt de commandant de leiders van de gevechtssquadrons uit voor een vergadering in zijn kamer op de eerste verdieping. Alles is nog kaal en oncomfortabel. Bovendien zijn niet alle kamers in het kasteel beschikbaar, want de graaf, die hier de kasteelheer is, zou het liefst de hele vliegclub opblazen en aangezien dit voor hem niet mogelijk is, blaast hij in ieder geval elke beleefde relatie op met zijn norsheid en houdt hij zoveel mogelijk kamers op slot. De cavaleriekapitein van zijn kant keek een paar dagen geduldig toe hoe deze ongastvrije spreuk overkwam, maar toen kwam er verandering in.
Terwijl buiten in de gangen de verplegers en jongens onophoudelijk op en neer rennen om orde te scheppen in de wanorde van de binnenkomst, begint binnen in de kamer de vergadering. Het is cruciaal voor het werk van het eerste gevechtssquadron van het veldleger.
De vier eskaderleiders staan voor de commandant en zijn adjudant. Jagdstaffel 4: Oberleutnant von Doering, 17e Dragoon uit Ludwigsluft in Mecklenburg, een bewezen squadronleider met een aantal kills achter zijn naam. Toegewijd, beminnelijk, correct.
Jagdstaffel 6: Oberleutnant Dostler, Beierse pionier, oude oorlogsschoolkameraad van Adjudant Bodenschatz, gedrongen, massief, breedgeschouderd, met een vastberaden maar geamuseerd vleugje medeleven.
Gevechtssquadron 10: eerste luitenant Freiherr von Althaus, die de Orde Pour le mérite heeft, een cavalerist (in de gevechtsluchtvaart wemelt het van de ruiters), die avond wat zwijgzaam. Zijn eskader heeft een paar slechte dagen achter de rug. Het is vreselijk gehavend en heeft bittere verliezen geleden.
Jagstaffel 11: Luitenant Wolff. Op het eerste gezicht was het enige wat je over hem kon zeggen “delicaat bloempje”. Een slank, dun figuur, een heel jong gezicht, de hele houding verlegenheid en nog eens verlegenheid. Hij ziet eruit alsof hij met één hard woord achterover op zijn hielen kan worden geklapt. Maar onder dit vriendelijke schooljongensgezicht bengelt de Orde Pour le mérite. En die bescheiden ogen hebben tot nu toe 30 vijandelijke vliegtuigen uit de lucht gestoten, in brand gestoken en op de grond doen neerstorten boven het voor- en achtervizier van zijn machinegeweren. Deze slanke jongen was één van de beste mannen in het oude Richthofen 11 squadron. Dat hij nu hun leider is – natuurlijk…
“De commandant geeft zijn instructies in een duidelijke volgorde. Ten eerste wilde hij niet langer het risico nemen om via de verschillende commandocentra op een omweg opstijgorders te krijgen. Hij zou de vijandelijke luchtactiviteit voor zijn sectie tot op de letter volgen. Daarom gaf hij opdracht om onmiddellijk directe verbindingen met de frontlinie tot stand te brengen. Hij eiste ook een ringlijn naar zijn vier squadrons, zodat wanneer hij de hoorn opnam, alle vier tegelijk zouden rapporteren.
Dis se Numero one. Daartoe deelde de Ritmeester de situatie op de grond mee en het was niet prettig om te horen.
De vijandelijke pogingen om door te breken werden herhaald met een vasthoudendheid die nog nooit eerder was ervaren en elke nieuwe aanval was brutaler en bitterder dan de vorige. De troepen die deze brute aanvallen moeten doorstaan, lijden enorm onder een spervuur dat nooit ophoudt. En wanneer er verrassend genoeg een stilte valt in het vuren, huilen hele clusters bommenwerpersquadrons het achterland in.
Dit is de situatie op de grond en de taak in de lucht voor Fighter Wing I is vanzelfsprekend: Vernietig de infanterievliegtuigen, vernietig de gevechtsvliegtuigen, vernietig de bommenwerpersquadrons.
De commandant heeft gesproken. Er is geen twijfel mogelijk onder de heren. De situatie kan nauwelijks duidelijker zijn. Alleen Oberleutnant von Althaus vraagt om de beste mannen aan hem toe te wijzen, omdat hij zijn beste mannen heeft verloren. De commandant belooft hem goede vervangers.
De vergadering is voorbij. De Ritmeester en zijn adjudant gaan naar Squadron 11 voor het diner.”
Comments (0)