Skip to content

De begrafenis

Event ID: 506

Categorieën:

Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1933, Eingeleitet und ergänzt von Bolko Freiherr von Richthofen, mit einem Vorwort von Generalfeldmarschall Hermann Göring, Verlag Ullstein & Co, Berlin

20 november 1925

52.532013517448796, 13.371082578543202
Invalidenfriedhof
Berlin

Source ID: 22

Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1933, Eingeleitet und ergänzt von Bolko Freiherr von Richthofen, mit einem Vorwort von Generalfeldmarschall Hermann Göring, Verlag Ullstein & Co, Berlin p. 261

“De begrafenis vond plaats op de middag van 20 november. De massa’s mensen begonnen zich rond lunchtijd te verzamelen. Toen kwam Rijkspresident von Hindenburg, die mijn moeder en ik begroetten. Hij werd vergezeld door rijkskanselier Luther, de Reichswehrminister Dr. Geßler, generaal von Seeckt aan het hoofd van de hele Berlijnse generaalsmacht en admiraal Zenker met de officieren van de marine. De ceremonie in de kerk was waardig en kort. Daarna tilden acht vliegeniers, ridders in de Orde Pour le mérite, de kist op de kanonslede van het 2e Pruisische Artillerieregiment. Een compagnie van het garderegiment ging voorop en onder het geluid van gedempte trommels vervolgde de stoet zijn weg langs de straat met talloze knuppels naar de begraafplaats voor invaliden. Een voormalige kameraad van het regiment, nu een officier van de Reichswehr, ging de kist voor met de vele oorlogsonderscheidingen die Manfred tijdens zijn leven had gekregen. Vliegtuigen met zwarte wimpels cirkelden boven de begraafplaats en de erecompagnie vuurde driemaal het laatste saluut. Terwijl de band van de Reichswehr het lied van de goede kameraad speelde, zonk de kist in de diepte. De minister van de Reichswehr sprak de woorden: “Wanneer we het stoffelijk overschot van Manfred von Ricthofen teruggeven aan de aarde, beloven we ook dat we in geloof en hoop toebehoren aan ons vaderland, waarvoor hij viel.”

Er zal niemand onder de ontelbare deelnemers aan deze begrafenisdienst zijn geweest die het niet uit de grond van zijn hart eens was met deze woorden. Manfred vond zo zijn laatste, blijvende rustplaats in het centrum van de hoofdstad van het Reich. Maar hoezeer zijn nagedachtenis voortleeft in de harten van de mensen, blijkt wel uit de duizenden en duizenden medeburgers die zijn graf jaar in, jaar uit bezoeken, vooral op zon- en feestdagen, zelfs vandaag nog in onverminderde aantallen, rouwend en bezinnend, maar tegelijkertijd vervuld van patriottische trots, in de geest buigend voor de manen van de ridderlijke Duitse held van het luchtruim.”

Comments (0)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top