Bölcke vraagt ​​MvR om zich bij Jasta 2 aan te sluiten – Burrows’ versie

    Event ID: 512

    Categorieën:

    Verplaatsingen
    Engels
    The dramatic true story of the Red Baron, Wiliam E Burrows, 1972, Mayflower Books

    01 september 1916

    51.22105384315831, 24.712105352143748
    Kowel

    Source ID: 29

    The dramatic true story of the Red Baron, Wiliam E Burrows, 1972, Mayflower Books p. 80

    “Op een middag verscheen Oswald Bölcke. Hij was op weg terug naar Duitsland na een bezoek aan luchtmachtgroepen in Turkije. De reis was door het opperbevel georganiseerd met een tweeledig doel: Bölcke wat rust gunnen na zijn negentiende overwinning en de Duitse en Turkse troepen die tegen de Arabieren en Britten op het Arabische schiereiland vochten laten zien dat ze niet waren vergeten vanwege de twee andere fronten van het vaderland. Bölcke had meer vliegtuigen neergeschoten dan enige andere Duitser en werd door Berlijn aangeprezen als ’s werelds grootste gevechtspiloot. Tijdens het diner die avond vertelde hij de onder de indruk zijnde bommenwerperpiloten dat hij slechts een paar uur was langsgekomen om zijn broer Wilhelm te bezoeken, die toevallig de commandant was van Richthofens eskader. Dat was niet helemaal waar. De jongere Bölcke had de opdracht gekregen om een elite mobiel verkenningseskader op te richten om het hoofd te bieden aan de steeds betere en vastberadener Britse eskaders aan het westelijk front. Hij was op zoek naar talent. Richthofen was een van de piloten die aan de eettafel zaten en naar Bölcke glimlachten telkens wanneer hun blikken elkaar kruisten. Hij bleef in de groep die de gebroeders Bölcke na de maaltijd naar een salon volgde en luisterde aandachtig terwijl Oswald de omstandigheden in Frankrijk beschreef en enkele van de uitmuntende geallieerde piloten die de Duitsers daar tegenkwamen. Toen het laat werd, vertrokken de officieren van het 2e gevechtseskader een voor een, respectvol afscheid nemend, alsof ze voelden dat ze op een auditie waren, totdat de broers uiteindelijk alleen achterbleven in een kamer vol sigarettenrook en lege glazen. Oswald legde Wilhelm uit waarom hij was gekomen en voegde eraan toe dat Richthofen, afgaande op wat hij die avond en eerder had gezien en gehoord, verkenningspiloot wilde worden. Hij wist iets van de achtergrond van de Pruis, van zijn rijke familie en van zijn bekende passie voor de jacht en zijn schijnbare onverschilligheid ten opzichte van vrouwen en alcohol. Hoe zat het met zijn temperament? Zou hij passen in een jachteskader? Zou hij het geduld hebben om in de lucht te stalken zoals hij dat op de grond deed, en de gehoorzaamheid om instructies zo snel mogelijk op te volgen in luchtgevechten? Had hij het oog en de reflexen om succesvol agressief te zijn? Wilhelm vertelde Oswald dat Richthofen een moeilijke start had gehad met vliegen en dat hij, hoewel hij nog steeds nogal onhandig was, hard werkte om beter te worden. Hij wist bijna niets over hoe vliegtuigen werkten, of over hun machinegeweren, en toonde weinig interesse om te leren. Dat kenmerk moest in de gaten worden gehouden, zei Wilhelm, omdat het een duidelijk teken was van een roemzoeker die vond dat hij zich niet met details moest bezighouden. Details wonnen veldslagen, voegde Wilhelm eraan toe, iets wat Richthofen op school had moeten leren. Maar hij was enthousiast, en hongerig naar roem – zelfs te hongerig – was geen slechte zaak als de basisprincipes in zijn dikke schedel konden worden gehamerd voordat hij werd gedood. Als hij zijn eerste patrouilles zou overleven, adviseerde de oudere Bölcke de jongere, zou hij waarschijnlijk een goede verkenningspiloot worden. En er was nog iemand, Erwin Böhme, een oude man van zevenendertig en een uitzonderlijk bekwame en moedige piloot. Waarom nemen we hem niet ook mee, vroeg Wilhelm, dan hebben we een oude tijger tussen de welpen. De volgende ochtend vroeg pakte Bölcke zijn tas en ging naar de verblijven van Richthofen en Böhme. Hij nodigde hen uit om zich aan te sluiten bij een nieuwe groep genaamd ‘Jagdstaffel 2’ en als ze dat zouden accepteren, op of rond 1 september in Lagnicourt, Frankrijk, te zijn. Jagd is Duits voor ‘jagen’. Ze accepteerden het aanbod.”

    Comments (0)

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Back To Top