• September 1916. The first Albatros D.I scouts arrive at Jagdstaffel 2. Note the large white square behind the national markings, changed later to a white trim closely following the contours of the black cross. (picture source: Manfred von Richthofen, The man and the aircraft he flew, David Baker, 1990, Outline Press)

Slag aan de Somme

Event ID: 129

Categorieën:

Luchtgevecht
Duits
Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien

26 september 1916

Battle of the Somme - Es ist damals die Zeit gewesen, wo Boelcke in zwei Monaten mit seinen Abschüssen von zwanzig auf vierzig gestiegen war.
50.16497649214217, 2.9440469049033346
Somme Schlacht
Lagnicourt

Source ID: 4

Der rote Kampfflieger von Rittmeister Manfred Freiherrn von Richthofen, 1917, 351.000 - 400.000, Verlag Ullstein & Co, Berlin-Wien p. 94

“In mijn hele leven heb ik nooit een mooier jachtgebied gekend dan in de dagen van de Slag aan de Somme. Als je ’s morgens opstond, kwamen de eerste Engelsen al aan en de laatsten verdwenen lang nadat de zon was ondergegaan. “Een paradijs voor gevechtspiloten,” zei Boelcke ooit. Het was in de tijd dat Boelcke’s kills in twee maanden tijd van twintig naar veertig waren gestegen. In die tijd hadden wij, beginners, nog niet de ervaring van onze meester en waren we al tevreden als we geen eigen zeilen kregen. Maar het was leuk! Geen take-off zonder een luchtgevecht. Vaak grote luchtgevechten van veertig tot zestig Engelsen tegen helaas niet altijd zoveel Duitsers. Voor hen is het kwantiteit en voor ons is het kwaliteit. Maar de Engelsman is een onstuimige kerel, dat moet ik hem nageven. Van tijd tot tijd kwam hij op zeer lage hoogte en bezocht Boelcke op zijn veld met bommen. Hij daagde ons letterlijk uit voor een gevecht en accepteerde dat altijd. Ik heb bijna nooit een Engelsman ontmoet die weigerde te vechten, terwijl de Fransman er de voorkeur aan gaf elk contact met de vijand in de lucht angstvallig te vermijden. Dat waren goede tijden in ons gevechtssquadron. De geest van de leider werd doorgegeven aan zijn leerlingen. We konden ons blindelings aan zijn leiderschap toevertrouwen. Er was geen kans dat iemand in de steek zou worden gelaten. Die gedachte kwam nooit bij ons op. En zo ruimden we opgewekt en vrolijk op tussen onze vijanden. Op de dag dat Boelcke viel, had het eskader er al veertig. Nu zijn het er meer dan honderd. Boelcke’s geest leeft voort onder zijn bekwame opvolgers.”

Comments (0)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top