Manfred leeft nog in Engelse gevangenschap

    Event ID: 394

    Categorieën:

    Luchtgevecht
    Duits
    Die Erinnerungen der Mutter des roten Kampffliegers Kunigunde Freifrau von Richthofen. Im Verlag Ullstein - Berlin, 1937.

    22 april 1918

    49.95364549447138, 2.3132999619283954
    Poulainville

    Source ID: 10

    Die Erinnerungen der Mutter des roten Kampffliegers Kunigunde Freifrau von Richthofen. Im Verlag Ullstein - Berlin, 1937. p. 162

    Tegenstander was

    vliegend met de

    VS

    MvR vloog met de

    “We zitten aan onze afternoon tea en eten een hapje, als ik een telegram krijg overhandigd. Voordat ik het openmaak, moet ik mijn naam ondertekenen om de ontvangst te bevestigen en de exacte tijd vermelden: 4.15 minuten. Ik heb dus een telegram in mijn handen, dat een belangrijk bericht uit het veld moet bevatten. Ik heb vaak zulke telegrammen ontvangen. Ik heb op deze manier blijde boodschappen ontvangen – maar ik ben ook op deze manier op de hoogte gebracht van de verwondingen van mijn zonen. Niet zonder hartkloppingen open ik het: “Manfred leeft in Engelse gevangenschap. Majoor Richthofen”. Mijn handen trillen; even lijkt de kamer te draaien. Wat was er gebeurd? Was Manfred in handen van de vijand gevallen? Ze moeten hem herkend hebben, le rittmeister des quatre Esquadrilles rouge, onmiddellijk door het rode vliegtuig. Hoe zou zijn ontvangst door de Engelsen zijn geweest? Deze rusteloze creatieve geest – nu veroordeeld tot trage ledigheid! Plotseling stond deze zin voor me: “Het ergste wat me kan overkomen is dat ik bij de vijand terechtkom…”. Weer zag ik zijn dreigende, vooruitziende blik, weer voelde ik het onuitgesproken, ingehouden woord. – Wat Manfred had gevreesd was uitgekomen. Maar onmiddellijk sprak een andere stem in mij: “Natuurlijk is het moeilijk voor hem, moeilijk voor ons – maar we zullen elkaar na de oorlog weer zien; hij zal bij ons blijven. Deze gedachte overviel me als een grote troost. De telefoon gaat. De Schweidnitz “Tägliche Rundschau” informeerde of het waar was dat ik een telegram had ontvangen met ongunstig nieuws over mijn zoon Manfred. Ik antwoordde dat het telegram van mijn man was en een privébericht bevatte. Omdat het nog bevestigd moest worden, wilde ik niet dat de inhoud in de krant zou verschijnen. Ik ga naar mijn kamer, wil alleen zijn en blijf in mezelf herhalen: “Na de oorlog zien we elkaar weer.” Ik lig op bed, de bomen kraken in de wind. Zal deze nacht niet voorbijgaan? Onrustige dromen vermengen zich met mijn halfslaap.”

    Comments (0)

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

    Back To Top